Monday, July 7, 2014

Блузирање (151 - 181)



(прва кавадаречка колумна)
Лето во Кавадарци. Уште едно... Вообичаен почеток за многу наши летни дружби десетина години наназад низ кавадаречкото секојдневие, нели, видено на малку поинаков начин. Не дека ова лето ќе донесе некој феноменален пресврт, па да за него зборуваме со години нанапред, ама ете – започна.
А со летото и проблемите. Поголемиот дел од кабловските и интернет операторите во Кавадарци се правдаат од топлото време (кое не е ни започнато како што треба годинава) за тоа што често нема “програма“ и интернет, па немало струја, а често снемува струја, па прашање на ден е кога ќе испоцркаат пола компјутери и уште повеќе телевизори и останати мали куќни апарати, ама единствениот дистрибутер на електрична енергија баш го заболе за тоа. Важно му е, ако доцниш, да ти ја “скине струјата“ па тоа слатко да ти го наплати. Ма ептен слатко. И не се смеете, го пишувам она што вие се плашете да го кажете наглас. Не дека ви е сеедно, ама стравот ви е влезен во коските, па во последно време, ми се чини, дека плаќате и долгови кои и не сте ги направиле. Ама стравот...
На 28 јуни бевме на промоција на книга во Гевгелија. Фино парче на поезија меѓу две корици, на поети од Кавадарци и од Гевгелија. А како си поминавме? Е па вака: Книгата се вика “Метрички карван“ и е издание на гевгелиската библиотека, во соработка со кавадаречката библиотека и клубот на писатели и поети од нашиот град. Одлично преставување на кавадаречките поети во Гевгелија, а како подарок за финото гостопримство, како кавадаречки автори/поети на гевгеличани им пруживме мал поетско – музички перформанс, од врвна рецитација (Цветанка Колева) до мало поетско блузирање од авторот на овие редови, придружуван на гитара од Зоки Дејзи. Им благодарам за човечката подршка на Златко Вузевски – Паја и на Марија Поп – Василева. Ако сакате да знаете што има во книгата, ја носам со мене деновиве, па слободно заденете ме, па ќе поприкажеме.
Се мислев да нема негативни работи во оваа колумна, ама не бива, моронизацијата на комплетното живеење во град (па макар и Кавадарци) ме тера да “лафам“. Еве за културата на живеење во зграда. Е тука имам неверојатно искуство, ама ептен.Од поодамна. Оди вака: стануваш сабајле, те буди во шест наутро бушењето на комшијата над тебе, решил да смени три плочки во купатилото, оти така му се сонило најверојатно. Во осум започнува косењето на тревата на зеленилото на кружниот тек со тие (кутри) рачни (и гласни) косилки за да комуналци кутрите легнат потоа под сенка, за да по нивното “бучење“ комшијата до тебе те почести со трескање на влезната врата и тоа два пати (тој и сите по дома), па тоа да го повтори и на враќање дома и на одење по цигари и на пречекување гости, ама важно климата му брмчи 24 часа закачена на ѕидот од твојата спална соба и онака фино зачуден, како сум можел, не знаев дека е тоа твој ѕид. А бе будала! Не те прават парите градски човек. Особено не ако ти не си ги заработил. Мојот стан не е од другата страна на улицата и ако тебе денот ти почнува лошо, мене со тебе како комшија – уште полошо. И додека човек помисли дека на мира ќе пие кафе таму некаде кај 11 претпладне, ете ти го комшијата под тебе (по првпат од трите пати) како крши семки од кајсии на бетонската ограда на терасата, та цела зграда  е во комплетна збунка. Џабе ти не тропаш со тенџерињата кога во некои ретки прилики готвиш нешто, за тебе тоа го прават седум - осум соседи низ зградата. Ај што фино тропаат тоа тенџерињата, туку и да сакаш, не можеш да препознаеш што готват и покрај тоа што влезните врати им се ширум отворени. И како кулминација на денот (ноќта?!) фини “миризби“ на разно – разни кулинарски експерименти. Долг е денот на еден жител на зграда во Кавадарци, а? И трае богати до финалето и журката на матурантките на последниот (дограден) спрат. Од почетокот до крајот на журката, трештат штиклите (море топуци!) одозгора до доле низ зградата и обратно. Децата стануваат во пет попладне, па на компјутерот, па што знаат тие што е потреба од сон. Простено да му е? Не, да им се врати. Дупло!
П.С. Во досегашниот тек на 2014, барем според актуелните случувања, сушна година на кавадаречката ликовна сцена кога станува збор за ликовни уметници од Кавадарци. Нема изложби, нема перформанси, нема никакви ликовни случувања во градот од кавадаречки автори. Таа е... Блузот е музика на тагата, ама тагата на вредните и чесни луѓе. Ама ете и покрај сите анти градски нешта, група пријатели и оваа година се решија повторно да направат нешто за својот град. На 10 јули и годинава (по трети пат) ќе се одржи меморијалната манифестација “Денот кога се роди добриот човек“ посветена на Дејан Костов Лиса. Скромно, како што беше скромен и Дејан. Се гледаме таму!
By
Марјан Т.
Бул.“Џон Ленон“ 3
Кавадарци

No comments:

Post a Comment