(прва
кавадаречка колумна)
Кај Старата автобуска, кај Отекс, кај Југопластика, кај
Стоковната, кај Орка, кај Старата аптека, кај Стариот катастар, кај Банката,
кај Хотел Балкан, кај Новата банка, кај Горната книжара, кај Ќендо... Места,
субјекти и локалитети кои повеќе не постојат во Кавадарци (или од поодамна не се
нарекуваат така), но се поим за снаоѓање низ градот, секако за
кавадарчани. Зошто и како се задржале и ден денес во градскиот говор и покрај
тоа што денешните генерации ги немаат во своите сеќавања, тоа нека го раскаже
некој друг. Нели денес имаме еден куп “школувани“ луѓе од разни занимања, па
некој белки ќе се снајде и во овие води, да ни објасни зошто останале овие
поими. И ако не за друго, туку бар за разно - разните познавачи на состојбите
во Кавадарци кои се “утепаа“ љубејќи го Кавадарци по кафеанските маси или на
микрофоните по разно - разни прослави за
широките народни маси, па да имаат можност меѓу две теревенки и две пополнети
ливчиња во обложувалниците - да прочитаат два - три реда. Не мора ниту да
сфатат, не е задолжително. За медиумите и нивното новинарско “познавање“ на
Кавадарци, во некоја друга прилика.
Што се однесува до месец ноември и овогодишното негово
издание, тој си го тера своето и без да не праша си ги брои своите денови,
впрочем и тоа му е обврска, па кој ни е крив што во него не сме оставиле трага,
не за да некој не памети, туку за да се чуствуваме подобро низ крвотокот на
кавадаречкото секојдневие, кое најчесто ги џвака своите најдобри деца и плука
далеку од себе, за да никогаш повторно не се наврати на нив. Од таму, зошто и
тие би се навраќале на нас од таму каде што си ја нашле својата иднина и
слобода можеби, ако ние овде не си ги зачистуваме по дворот долгогодишните
“смрдливи“и веќе наталожени пајажини, на кои и “пајаците“ заборавиле. Впрочем,
дозволете ми уште еднаш да констатирам, дека и во дејноста со која сум
преокупиран и приватно и службено – културата (и уметноста) состојбите не се
многу различни од остатокот на кавадаречкото секојдневие. Да се разбереме,
зборувам за автентичниот кавадаречки креативен израз, квалитетни гостувачки
проекти и годинава имавме сосем доволно. Пајажината и овде надвиснала врз
креативноста на поголемиот дел на творците, чии капацитети по се изгледа се
задоволуваат низ ретки групни евенти, криејќи ја индивидуалноста во масата. И
годинашниов ноември заминува, а Кавадарци не виде сеуште (годинава) изложба на
тукашен автор, иако се “топориме“ како град на (особено) ликовната уметност. Ма,
ќе го дочекаме и декември, ќе дадеме шанса како конзументи, ама информациите
велат дека оние кои што работат на својата уметност, а со тоа и на себе, ги има
и без групни изложби и тоа впечатливо и реално и виртуелно. Ним не им е
потребен “групен портрет“ за да некој се сети на нив. Ете и кавадаречките
театарски аматери (често посилни и од извиканите професионалци низ Македонија)
подготвуваат нова претстава, до чија премиера можеме само да жалиме што есенва
не видовме повеќе репризи на извонредната “Последниот балкански вампир“
(здравје, напролет). Но како што реков, ќе го одживееме и декември, па ќе
удриме една дебела анализа, па кому како се падне.
Инаку на денешен ден (9 ноември) пред 25 години падна Берлинскиот
ѕид. Ако овде некого тоа денес воопшто го интересира?!
П.С. За
жал, денот во Кавадарци сеуште незавршен, доби трагичен тек. Се случи тројно
убиство. Голема трагедија. Немам зборови, освен бесот кој се појавува кај мене
кога се случуваат трагедии во кои нормален човек е немоќен да помогне. Институциите
се на потег, експресно да го решат случајот и под итно да воведат 24 часовна
акција за сузбивање на сите видови антисоцијални дејствија. Трагедии со човечки
жртви се случуваат во Кавадарци. Потребна е работа, а не спиење на ловориките
по неважни “успеси“. Зборовите ништо не значат кога луѓето предвреме
заминуваат. Сочуство до најблиските на убиените.
By
Марјан Т.
Бул.“Џон Ленон“
3
Кавадарци
No comments:
Post a Comment