Блузирање (162-192)

(прва кавадаречка колумна)

Доаѓа и декември, а во декември еден од ретките настани во последниве неколку години кој со вакво нетрпение го очекувам, што за оние кои ме познаваат и нема да биде чудно со оглед на тоа што станува збор за настан од исклучително значење за мене како долгогодишен пријател и соработник на еден од воопшто најдобрите ликовни уметници од Кавадарци. Станува збор за изложба на ликовниот уметник Ристо Соколов Сокол, која тој ја реализира по повод 40 години негово бавење со ликовна уметност, настан кој уште сега можеме да го вброиме како културен, уметнички и воопшто општествен настан на годината за 2014. Зошто? Затоа што не станува збор за класична ретроспективна изложба, туку Ристо оди неколку чекори напред во уметноста, нешто што воопшто тешко ќе биде да се следи, не пак да се надмине во наредните години, не само на кавадаречката ликовна сцена. Но, еве каде е 12 декември 2014 и отворањето на изложбата која носи необичен, но сугестивен наслов “Ретро Арт – Нови моменти“, а ќе се случи во кавадаречкиот “Музеј – Галерија“.

Ристо Соколов Сокол, ми се чини го знам целиот свој живот. Една од првите сериозно посетени изложби беше токму неговата, во галеријата на тогашниот истурен простор на Младинскиот дом во Градскиот парк (популарно наречен “Кај Боби“). Потоа се е еден остварен сон во моето занимавање со култура и уметност. Толку многу се денови и години успешна соработка пред се, дружење, крепење во тешки денови (буквално делење парче леб) по кои станувавме уште појаки, не плашејќи се од сите предизвици кои низ годините ги носи ова време – невреме. Се сеќавам на неговото доаѓање во Радио Кавадарци, каде бев соработник и на честа која ја имав да го средам текстот на машина за пишување, со кој тој конкурираше на конкурсот за изработка на официјално знаме на општина Кавадарци. Денес неговата креација се вее во сите пригоди и е неминовен дел од сите (не)прилики на градот и општината. Се сеќавам и на неговото доаѓање во тогашниот Клуб “Галерија“. Не требаше многу муабет за да цело лето внатрешниот простор на клубот биде отворено ателје на Ристо, а платната од параваните негова инспирација која содејствуваше со музиката која ја пушташе авторот на овие редови. А музиката верувајте беше жестока, експлозивна и за него и повеќе од креативна. Ако започнам овде да ги редам сите настани и соработки, ноќите полни креативни разговори, верувајте, ќе ми требаат стотина изданија на оваа колумна за да ги покријам со збор. Би ги спомнал само неговиот Охридски циклус и деновите и ноќите поминати во креативно дружење во “Роберто“ и театарските гримиорни, неповторливиот “Арт Перформанс 2005“ за кого уште се раскажува, циклусот “Траги“ со кој (и со отворањето и делата) го возбуди регионот и ја разбуди уметноста на овие простори, а мене лично во ноќите на стварање на делата од овој циклус ми донесе инспирација за многу текстови и песни. За сеќавање и кажување се соработките при неговата изработка на неверојатните (уметнички) сценографии за театарските претстави “Госпоѓа министерка“ и “Дупло дно“ на кавадаречкиот Театар. Му бев десна рака при организацијата на неколку ликовни колонии, извонредно искуство за мене. Особено ми е драга соработката во раѓањето на делата од неговиот циклус “Некогаш и денес“ кој од темел ја помести кавадаречката ликовна сцена и постави нов и оригинален правец во македонското сликарство. Потоа, ми прави исклучителна чест што сум дел од неговото животно дело Уметничкото студио “Сокол Арт“ во кое се пронајдовме себеси како креативци и чиј тим и денес работи во повеќе видови уметности и секако, меѓу другото, неговата големина како човек и уметник максимално ја доживеав при подготовката, реализацијата и промоцијата на мојата емотивна збирка поезија “Мојот блуз“. Ништо не докажувавме, само покажавме што знаеме и умееме, без за тоа да ни биде потребно некакво признание. Оти покрај Ристо и нам уметноста ни стана живот, а животот – уметност.

Денес, соочени со уште едно големо животно искушение, заедно со Ристо Соколов Сокол, водени од неговата непресушна позитивна енергија, од неговата препознатлива и оригинална креативност, од неговата врвна уметност, го предизвикуваме градот и неговите извикани чаршиски приказни, да престане да се брани од убавото и да се спротистави на чемерот и јадот кој му го всадуваат налицканите и аздисани транзициски рожби и да се обиде да остане град. Ете го 12 декември, ние децата на Уметничкото студио “Сокол Арт“ ќе бидеме на отворање на новата изложба на најголемиот – Ристо Соколов Сокол. А вие?

П.С. Сакам овие редови да му ги посветам на еден млад уметник, во чија голема уметност во раѓање препознавам моменти на кои во иднина често ќе се радувам. На Трајче Јованов, чија енергија е за восхит и чија соработка и пријателство ептен многу ми значат.

By

Марјан Т.

Бул.“Џон Ленон“ 3

Кавадарци