(прва
кавадаречка колумна)
“... Да ве
навре митологијата на ваквото, да ве навре...“
(Ненапишан
графит од непознат автор)
Како да се направи анализа на една година која штотуку
замина, а тоа да не звучи ниту патетично, ниту критизерски? Незнам. А и не мора.
Дебело ќе ги покриеме со прашина неубавите нешта од 2014 (а ги имаше и
последиците допрва ќе ги чуствуваме?!), а за убавите, колку и да беа, ќе
оставиме да разговараме низ годината која штотуку започна, не за да имаме за
што да разговараме, туку да пронајдеме начин истите да ни бидат побројни за
многу пати.
Снегот и студеното време со кои влеговме во 2015
најавуваат дека ќе треба да ги засукаме ракавите и здраво да се зафатиме за
работа за да ги потсредиме нештата. Морално е! Оти еве каде е пролетта, па да
првото посилно сонце да го пречекаме насмеани. Никој нема да ни подзачисти во
дворот, ако сами не ја стегнеме метлата цврсто во рацете, па да се отарасиме од
ѓубрето кое речиси дваесет и пет години ни го таложи ебената транзиција.
Новогодишните празници и онака имаат лажна магија,
имитација на еуфорија со тука – таму расфрлани сијалички по улиците кои не
фрлаат светлина ниту до слепите улички во кои катадневно заглавуваме, а на
ќелепурџиите и онака не им е битно кој празник е, туку полни ги тоа ќесињата со
сендвичи и сокчиња, оти се е бесплатно во државава додека не не опне
законодавецот по џебот, та после офкај покрај огнот и трај да не слушнат
комшиите.А бе да беше лавиринт до сега ќе го најдевме излезот, само да не беа
тоа ќелепурџиите што ни ги лапаат трошките што зад нас ги оставаме. И немојте
да се чудите што Македонија е завеана со снег овие денови, чудете се на тоа што
во Кавадарци не заврна. Не чудете се што воздухот во Кавадарци мириса на
изгорена гума, чудете се на тоа што еколошките друштва прават проекти да ги
праќаат децата на летување по планини, место да му седнат на вратот на
загадувачот. И се така некои исти приказни од лани, од преклани, од којзнае од
кога преповторувани.
И потоа ти прави анализа на годината што заминала. А бе
фани препиши од лани, од преклани и онака препишувачите овде се на цена, макар
што го преспале школскиот час кога учителот предавал дека – Рацете се миат пред
јадење, кога влегуваш некаде се вика добар ден, улица се минува на пешачки
премин, на театарска претстава се плаќа билет, сок се пие од чаша, водата
покрај за друго, служи и за миење на калта од опинците... И кога еден ден ќе
дојде шумарот, ќе нема кого да избрка од шумата. Џабе ќе беснее по скајпот и
виберот. За басните и да не зборувам. Ете ги животните каде се договараат никој
повеќе ни да помисли да им стави човечки говор во устите. Оти волкот сеуште има
остри заби и нема намера да ја трампа својата слобода за бесплатен сендвич.
П.С.
Коледе е додека го пишувам текстот. Запалени огнови низ Кавадарци, баш не
заболе за утре. И за мрсните вицови, кои додека се редат зборовиве, нема кој да
ги каже како што му е редот, оти за да бидеш “безобразен“ по кавадаречки треба
да си мајстор. А тукашниот мајстор е градски човек и каде и да е во деновите
кои доаѓаат ќе не почести со збирка оригинални вицови “кажани по кав‘даречки“.
Паја мајсторе, не дека си ја имаме живеачката, ама да си ни жив и здрав, па да
го распаметиме градот наскоро со една промоција. Оти знаеме и можиме!
By
Марјан Т.
Бул.“Џон
Ленон“ 3
Кавадарци
No comments:
Post a Comment