(прва
кавадаречка колумна)
Врти, сучи, со години наназад “ломотам“ за
партиципиентите и пациентите на рок музиката и еве на, ако некој ме разбрал. Оно
и не мора . Не за друго, ами нели Кавадарци треба да биде пристојно место за
живеење, нели секојдневието во тоа исто Кавадарци ни е забегано и “опинчарено“
до максимум, еве нека се најде јунак нека смени нешто. А во меѓувреме имаме
мртов (таканаречен) плоштад, имаме полумртва – полухорор улица “Мито
Хаџивасилев Јасмин“, имаме страв од модерните џанки кои не бираат простор за
себепромовирање, конзумирање и “кулирање“ одпосле, имаме тротоари со распослани
седмоседи и табуретки и слични тракатанци од кои нормален човек во овој град
бел ден не може да почуствува. И уште нешто, овде кажано и пред тоа.
Дефинитивно рок музиката (групи, бендови, солисти, композитори, слушатели,
конзументи и сл.) во Кавадарци е -
мртва. Ама ептен! И сите ние кои со години живееме со неа. Бетонска
табла со цементни “карфии“ озгора забиберени. Ни го зачука дебело времето во
кое живееме или барем се обидуваме да живееме. Ако некој мисли поинаку – нека
докаже.
Не мора да одиме многу низ годините наназад. Ете не, со
на пример “Журнал“ и со нивните легендарни свирки во “Јес“и слични места (пред
комерцијалните свирки по разни автобуски станици) за кои на времето мислевме дека ќе го
дозавршат патешествието на Кавадарци да биде град со сите перформанси кои одат
по дефиниција за урбана средина. Денес сите знаеме како завршија “Журнал“. На
некој сличен забеган начин, можеби уште подрастичен, денес сведочиме на
приказната за рок патеката на “Smoke
Shakers”. Дечките го завршуваат снимањето на првиот албум, кој би требало
да биде кулминација на нивното макотрпно рок живеење (локални свирки,
интернационални рок фестивали, награди и сл.), арно ама ниту нивната авторска
музика можеме некаде да ја слушнеме (радио, ТВ), ниту пак тие самите нешто се
потрудија да ни се пофалат (промоции, наменски свирки и сл.) дека – еве тука се
и дека треба да сметаме на нив како на конечен изблесок кој ќе не тресне по
глава и ќе ни докаже дека рок музиката во Кавадарци сеуште ја има. Оти да
снимаш рок албум, тоа значи дека допрва ќе му ибиш пиперот на забеганите полумузиканти (по
дефиниција) и дека никој ништо не ти може додека е инструментот (соло готара,
бас гитара, ритам гитара, тапан) во твои раце и – ропај. Пари? Е за пари, ако
си се одлучил да бидиш рок музичар овде и сега, ќе ти требаат децении за да допреш до “есапот“ во кој ќе те биде човек без кредит, без
извршители над глава, без ситни души и гребатори до тебе. Оти и на светско и на
европско и на балканско ниво, децении се потребни за да докажиш дека рок
музиката која ја “произведуваш“ е уметност, дека од неа може да се живее, дека
сонцето изгрева секој ден, ама сите различно ги грее. Ете ги “Rolling Stones’ на светско, ете
ги “Parni Valjak” на балканско ниво. И свират и пеат и рокаат квалитетно и имаат пари
неброени, на едните им требаа пеесет години, а на другите четириесет за бидат
тоа што се денес. Не ви се мерило? Тогаш баталете инструменти и ајт по тоа
фабриките и нивите, по тоа ѓоамити инвестициите светски, рокајте органска храна,
мотајте “вуница“.
П.С.
Безброј пати во оваа самобендисано наречена прва кавадаречка колумна се спомнувани кавадаречките бендови (Младост, Динамити, Токму
така, Океан Пацифик, Фалш, Skylab, Nerv,
Журнал, Smoke Shakers и многу
други), па и состојбите на кавадаречката рок сцена, особено подршката за нив изминатите години,
за да работат, за да опстојат и на тоа сите заедно да се радуваме (макар што
авторот на овие редови никогаш нема да ги заборави кавадаречките крвави спрепки
по патот наречен Рок музика во Кавадарци, особено за фестивалите и концертите),
арно ама, денес рок музиката во Кавадарци е дефинитивно мртва. А ако нема Rock’n’Roll – нема ни
слобода. Оти за да има конзументи, треба да има и производители. Без
производители - нема храна, без храна не работи мозокот, нема чиста мисла, има
само робовладетелство, во робовладетелството фараони, а фараоните во пирамиди.
И нека ми биде срам што се сметам себеси за малку поинаков и нешто овде
“кобајаги“ пишувам. Ете наместо во Кавадарци, “Парни Ваљак“ ќе ги гледам во
Скопје. Ма џабе везам ебате, кога ми стојат гоблените во подрумот.Така да знаеш
блузеру!
By
Марјан Т.
Бул.“Џон
Ленон“ 3
Кавадарци.
No comments:
Post a Comment