(прва
кавадаречка колумна)
“... Хтели
смо да радимо нешто важно
Али ништа од
тога није испало
Хтели смо да
пјевамо лепе пјесмице
Али ништа ни
од тога није испало...)
(“Хтели смо
да радимо“ – Токму Така)
На времето, на чорба во тогашниот Хотел “Балкан“ одевме
рано сабајле, после целовечерните журки кои ги имаше во изобилство и покрај
малкуте кафулиња во градот. Така да, денес не ми недостига ниту “Балкан“ (во моментов руина, која не дај Боже, може да се сруши секој момент), ниту ми недостигаат
чорбите. Ми недостигаат луѓето.
На времето, плочи, подоцна и касети, во Кавадарци купувавме
во тогашната “Стоковна куќа“ и во продавницата на (тогашна) “Култура“ кај чи
Лазо Гаќо. Чудна работа, немавме многу пари, ама до ден денешен ги чуваме
вредните колекции на плочи. Денес музиката
е достапна 24/7. Не ти се потребни пари за оригинални изданија, оти и нема со
кого да ги слушаш. Не ми недостига музика. Ми недостигаат луѓето.
На времето, стрипови и списанија купувавме од трафиките
на тогашна “Нова Македонија“. Изборот беше одличен. Се навлековме на фини
работи и покрај тоа што во тоа време беа (пре)скапи и моравме да откинуваме од
ограничениот џепарлак. Денес ниту има стрипови по трафиките во Кавадарци, ниту
пак има кој да ги купува. Не ми недостигаат стриповите, ниту ретките фини
нешта. Ми недостигаат луѓето.
И ве слушам каде велите: “Те фатила носталгија. Жал ти е
за времето на Југославија.“. Море ниту сум носталгичен, ниту ми фали
Југославија. А бе деца забегани, дотичната е мртва веќе дваесет и пет години и
сите трошења муабет дека овде живеат југоносталгичари само затоа што некои
луѓе се малку поинакви, читаат книги,
слушаат некоја поинаква музика, не се плашат да кажат што мислат, не значи дека
порозноста на нечии сиви ќелии носи благодет. Дваесет и пет години бре ствараме
држава и автентична култура, дваесет и пет години ни се мочате на трудот и сеедно ви е што веќе утре
токму вашето дете ќе замине во некоја “недоѓија“ и токму поради тоа што на
истите тие ваши деца им солите памет дека “има бетер“. Да бе, штотуку ми текна!
Одам да се просветам по штотуку слушнатиот шепот дека еве каде ќе биде откриен
гробот на Александар Македонски. А бе одете запалете му свеќа, отворете некој
интересен сајт, прочитајте некоја добра книга, научете нешто да не останете
доживотно “тртеи“ и заборавете го. Оти од минатото никој не се вратил, а и
нешто многу – многу на нормален човек (бар троа од троа писмен) не е логично да му се допаѓаат бре белосветски
крвници, освојувачи, диктатори, криминалци и повикувачи на војни. Нивните
“достигнувања“ се општопознати – крв до колена, илјадници невини жртви и после
секое срамнето со земја живеалиште следуваат баханалии и едноумие. До првата
револуција, секако. И после се од почеток. И да. Светот може да се запознае и
на поинаков начин. Да се испадне троа од сопственото трло, барем еден чекор
подалеку од аздисаните полуписмени и арогантни перачи на мозок, кои се пред се
несреќни сами по себе, а опасни за сите до кои допира нивниот безвременски
трулеж. Само дали тоа некого овде го интересира. Ете, овде и оваа зима не
заврна снег и понекогаш ми доаѓа да се запрашам дали во овие краишта воопшто
влеговме во 21 век?!
А за волја на вистината и за инает на дежурните
(платени?!) мрчатори, на времето и немавме ништо друго повредно освен – луѓето.
Ми недостигаат, ептен!
П.С.
Годинава се навршуваат седумдесет и пет години од почетокот на општонародното
востание за конечно ослободување на Македонија од бугарскиот, германскиот,
албанскиот и италијанскиот фашистички окупатор и неговите локални помагачи. Годинава се
навршуваат дваесет и пет години од загинувањето на над пеесет македонски
граѓани во една туѓа војна, ексјугословенската. Меѓу нив и на тројца
кавадарчани – Сашко, Петре и Мишко.
By
Марјан Т.
Бул.“Џон
Ленон“ 3
Кавадарци
No comments:
Post a Comment