Thursday, May 26, 2016

Блузирање (197-227)

(прва кавадаречка колумна)

Мај месец во Кавадарци. Уште еден. Неоти поразличен од многуте претходни, ама ете некои нешта прават да се има константен мотив за блузирање, да се оди натаму без оглед на состојбата во која се наоѓаат градот и државата. А во каква состојба се наоѓаат градот и државата? Па во иста како и претходните 25 години самостојност – привидна.
Додека ги пишувам овие редови, си ги редам во себе мајските случувања и си велам ебати медиумската понуда кога пред две три недели “најдобрата“ понуда на стотиците достапни телевизии беше евровизиската музичка смешка, на која за жал и ние имавме (скоро дознав – неуспешен) претставник, па си дозволив(ме) тие денови троа ментално прочистување со извонредниот концерт на AC/DC, одржан во Минхен, Германија во 2001 година. И во суштина не е ни толку важна понудата на странските телевизии, важниот момент е што нудат домашните телевизии, освен превземените“пеачки натпревари“ од соседството и моронските “ток шоуа“ со дебилни водители и гости, од кои дел се со испран мозок, а дел трескат глупости и бранат нешто во кое и сами не веруваат.Во некој нормален свет (тука близу, речиси веднаш до нашите граници) на тие исти телевизии ќе им беше одземена фреквенцијата уште пред многу години. Арно ама...
Друго ми беше зборот... Требаше да има избори кои нема да се одржат. Оксиморон?! Кој ќе го знае. Малите нешта, почитувани случајни или намерни сопатници во блузирањево, малите нешта го прават животот... На пример тоа што доаѓа Парни Ваљак во Кавадарци на 3 септември годинава, на манифестацијата Тиквешки гроздобер. Да се разбереме: Парни Ваљак се Парни Ваљак и тоа што доаѓаат е голема работа (особено за авторот на овие редови), ама тоа не значи дека ќе ги заборавиме и ќе му ги простиме на организаторот претходните катастрофални изданија (особено последното) на Тиквешкиот гроздобер. Инаку ден пред тоа, на 2 септември свират Рибља Чорба. Никогаш нема да му го простам забегувањето по петтиот албум, особено на Бора Чорба, во екстремен национализам. Интересна случка: Таму некаде, раните девеесети на минатиот век Рибља Чорба имаа концерт во тогаш најпопуларната кавадаречка дискотека “Ла Луна“. Како надворешен соработник на тогашна РТК планирав  (договорено со организаторот) интервју со Бора Чорба и едно од најбитните подготвени прашања ми беше “На кого му е посветен текстот на песната – Како је лепо бити глуп?“ Арно ама, кога дојде редот да се прави интервјуто, ниту прашање поставив, ниту интервју направив. Едноставно – Бора беше дрепа пијан и заспал на шанкот!
Ама затоа пак направив интервјуа (во мојата авторска емисија на тогашно Радио Кавадарци – Музички клуб“ во 207 изданија) со техничка подршка на најдобриот тон мајстор во историјата на кавадаречките радија Трајче Панов - со Гиле и Чавке од Електрични оргазам, со Цане и Антон од Партибрејкерс, Милан и Меги од ЕКВ, Влатко Стефановски, Рамбо Амадеус, Енко од Ласт Експедишн, со Бајага, Ристо и Гино од Архангел, со членовите на култните кавадаречки бендови Нерв, Скајлаб, Океан Пацифик, со Петар Ренџов и  многу други, па и елитата на забавната музика низ Балканот, со Оливер Драгојевиќ, Мики Јовановски Џафер, Драган Стојниќ и други, па и со еден Раде Шербеџија по неговиот величенствен настап 1995 во Универзална во Скопје. Ми фалат само Парни Ваљак во колекцијата. Ама еве каде е 3 септември 2016. Ќе биде и таа. “Уколико се друкчије не нареди“.
П.С. Се редат дел од настаните во областа на културата во Кавадарци на кои треба да им се обрне внимание. Дел се традиционални, дел се случуваат првпат, дел пак се изненадувачки. Да, малку се вредностите кои треба да се испочитуват, ама за некои кои следуваат еве препорака: на 13 јуни традиционалниот Годишен концерт на Балетското студио “Венус“, кон крајот на јуни Премиера на “Викенд на мртовци“ на Театарот при кавадаречкиот Дом на култура, на 10 јули јубилејното петто издание на меморијалната манифестација “Денот кога се роди добриот човек“, ден пред Тиквешки гроздобер отворање на изложба на уметнички фотографии на Гордан Ристовски Гого. Треба ли повеќе во (не)време во кое велат дека има најава за фашизам во нашето секојдневие. Не почитувани, фашизмот е веќе тука! Дел од борбата против него се токму квалитетните културни и уметнички случки. Се друго е “забеганизам“ и  борба за гол живот. Како што денес одејќи на работа со велосипедот по “Илинденска“ можеше да останам прегазен под тркалата на една ординарна будала, која во дел од секундата сврте на спротивната страна само за да се паркира на сред улица за да пие кафе бре! Од тука и фашизмот – кој го ебе другиот! За Кавадарци лафам.

By
Марјан Т.
Бул.“Џон Ленон“ 3

Кавадарци

Tuesday, May 3, 2016

Блузирање (196-226)

(прва кавадаречка колумна)

Маваме фолови, пишуваме колумни, статуси по социјалните мрежи, пристојни сме на работното место, а ваму животот ни се лизга низ прсти. Дваесет и пет години клекнати под нозете на транзициската багра, од која е изнедрено денешното кавадаречко секојдневие. Маме ни расплакаа, умираме секој Божји час од болести кои и најсиромашните земји ги оттарасиле, се раѓаат новите генерации со канцер во генот, па заедно патиме, патем се мразиме и си завидуваме, ама и се прашуваме – до кога бре! Нели ви е доста?! Ами и утре има ден, кругот затоа се вика круг, оти секогаш те фаќа тоа што си му го сторил на другиот.
Инаку, штотуку завршија Велигденските и првомајските празници. Топтан. Проширен викенд за проширена пијанка и кркање месо (и се што оди со него) до небото и пак назад. На човек да му се присака да стане вегетеријанец. Можеби и веган, оти модерно било. Арно ама, тука е замката. Се што спаѓа под зеленчук и слични тракатанци деновите пред (дуплиот) празник достигна цени кои ние обичните кои што не сме ниту вегетеријанци (вегани), ниту сериозни месождери – не ги издржавме. Оти, за што попрво да се потрошат двестата евра плата?! А што пак со оние кои се далеку од врзување крај со крај, од први до први? И на крајот на нештата, да му се плукнам на синдикатите од сите провиниенции кои заборавија (или баш ги заболе) за оние за кои што постојат – работниците. Единствените кои плаќаат данок во оваа држава и од чии пари живеат и власта и пензионерите и сите буџетари, колку и да ги има на број. Жустро? Ами така треба. Оти ако не проговориме, ефтините авионски летови и тукашната калакурница ќе ни ги однесат во некоја друга татковина и она малкуте пријатели и роднини кои ни останаа, колку да имаме со кого добро утро/добар ден да си кажеме. И тажен сум, ама ептен, оти овој (дупли) празник беше последен во Кавадарци и Македонија за уште четири семејства (бар јас што ги знам). Ебати секојдневието кое носи тага и неспокој. Ех! И додека пишувам, еден од луѓето кој замина пред неколку години одовде, ми се јави да пиеме кафе. Се вратил да си ги прибере најблиските покрај него, таму некаде каде што целиот живот ќе биде странец, ама како што вели и тоа е подобро од тоа што го оставил овде. И за што тоа ние овде зборуваме, задоволени со ефтиното еспресо и “тенќијата“ така фино истопорена над нас во некоја кафеанска бавча, додека се воодушевуваме колку народ се збрал за празниците во Кавадарци, а ваму сите со повратни карти до таму каде си го нашле животот.
Два – три дена пред празниците, пристигнал авион од Лондон на скопскиот аеродром и во него двеста кавадарчани. Ова не е легенда, навистина дојдоа и еве овие неколку дена се пакуваат, приберуваат натаму по некој од своите блиски и се поздравуваат, велејќи – ќе се гледаме се поретко, оти животот е сериозна работа, колку и да трае треба да се истера до крајот.
П.С. Приказните дека за време на бившата држава, славењето на Велигденските празници било строго забрането се едноставно невистинити. Овде (во Кавадарци) одсекогаш се вапцале јајца и се терало вртење на црквата, се одело денот потоа на гробишта, да се подели она што се има и со живите и мртвите. Ебати комунизмот (кој ни се врати) со сите негови перформанси и заебанции. Како да никогаш не заминал одовде. Затоа почитувани, троа подразмислете, та ефтиното левичарење и десничарење чувајте си го за по дома.

By
Марјан Т.
Бул.“Џон Ленон“ 3

Кавадарци