Блузирање (202-232)

(прва кавадаречка колумна)

Крај на август 2016. Уште едно лето во Кавадарци е зад нас. По што ли ќе го запаметат денешните генерации, особено оние родени кон крајот на девеесетите на минатиот век и оние родени на почетокот на овој век?! Најверојатно по многу нешта несфатливи за нас генерациите кои денес гордо се нарекуваме средновечни, барем оние што останавме (сега – засега) во Кавадарци. Нејсе, летото по дефиниција би требало да биде нешто лежерно и за конзумирање и за “терање“. Тоа што нема кој да им биде пример на денешните генерации е само ефтин доказ дека низ годините наназад имаме неколку изгубени генерации на кавадарчани, чиј човечки и општествен домет е до чаршијата и околните места. Блазе си им. Не се замараат со светските актуелности. Особено што  со новитетите кои го олеснуваат животот, тие си го уништуваат животот. Оксиморон?! Појма немам!

А има некои лета за паметење кои му се случиле на Кавадарци низ годините наназад. Зборувам, нели, од прва рака еднина, односно за оние лета на кои авторот на овие редови е сведок. И тоа активен. На пример, за летото кое е предвестие на големите летни доживувања (наредните години) во Кавадарци, 1989/1990, кога распонот на градските ноќни ваканции се движеше од “Еми“ и “ТТ“ до “Сачмо Блуз“ и “Џинго“. Дневната летна шема во тоа време не подразбираше кафе лигавење по трендовски локали, туку ефектно дружење во “Бос“ и “Дечки“ со кафе и се што ќе му дојде потоа, со понекоја лимунада, боза и сладолед во соседната (стара) “Палма“, па додека се свртиш дошол осум навечер и заминуваш таму каде ти е екипата. Денешните генерации не го измислија излегувањето до изгрејсонце. Напротив, генерациите кои ги тераа градските шеми (ама баш градските шеми) во тоа време, не излегуваа да терат вечерно излегување во единаесет пред полноќ, туку беа во своите омилени ноќни локали во осум навечер. Ако имаа среќа да најдат место за седнување. Арно ама, во тоа време локалите имаа перфектни шанкови, така да се беше во ред.

Не еднаш сум раскажувал на ова место приказни за тоа време, особено за почетоците на девеесетите, за “Парк Клуб“, за “Ла Луна“, за големите концерти во нив, за “Галерија“, за вонвременското “Еми“ на Зоки Чавката, за “Баухаус“, за “Тиквеш Рок Фест“, приказните за урбаната историја на градот Кавадарци. Денес, денес е некоја друга приказна. Погрда?! Најверојатно. Можеби грешам, којзнае. Ама генерациите кои денес раните утрински часови ги поминуваат по детските игралишта врескајќи како нетокму, сметајќи им на сите кои решиле да поспијат по работниот ден, незнаејќи што да прават самите со себе, не ветуваат (меѓу другото) дека во скоро време Кавадарци ќе ја заслужи титулата - Пристојно место за живеење. Да, живеам јас во овој град и се давам себеси во поентата на оваа колумна, особено во делот со кој што пристојно владеам – културата и уметноста. Дали сум задоволен? Далеку од тоа. На пример знае ли некој дека деновиве во Кавадарци, во посета на семејството е еден од најдобрите македонски ликовни уметници – Глигор Стефанов? Да де, првиот учесник на Венецијанското биенале од самостојна Македонија. Знае ли некој за големата меѓународна ликовна колонија која му се случи деновиве на Кавадарци?! И ако знаете, сте се запрашале ли зошто тој истиот Глигор Стефанов со своето семејство живее во Канада? Е па јас за тоа се прашувам секојдневно и за сличните нешта пишувам често. Оти не ми е сеедно за тоа што се случува во Кавадарци, не ми е сеедно утре со првото кафе да разберам кој се иселил од градот, чија куќа е оставена на заборавот.

Арно ама и утре е нов ден... И не ќе лошо да се отрезниме пред да си легниме...

П.С. Деновиве интензивно размислувам што тоа интересно ќе ни понуди Кавадарци во првите денови на септември оваа година?! Даа, Тиквешкиот гроздобер! Ве слушам како се смеете по моите “страшни“ критики за неговото минатогодишно издание. Ма не сум го сменил мислењето, само им давам шанса годинава на организаторите, оти во склопот на Гроздоберот е и концертот на неверојатните “Парни Ваљак“. А во предвечерјето на концертот – отворање на една фина изложба на уметнички фотографии во Галеријата на Домот на културата “Иван Мазов – Климе“, на еден посебен човек, еден извонреден фотограф, роден кавадарчанец кој подеднакво си ги сака и двете татковини Македонија и Швајцарија – Гордан Ристовски Гого. На 1-ви септември е отворањето на неговата изложба, па ќе се збериме и ќе си поминеме баш како што треба. Ете така ќе го започнеме месецот!

By

Марјан Т.

Бул.“Џон Ленон“ 3

Кавадарци