Блузирање (205-235)

(прва кавадаречка колумна)

“...Velika, cista

poslovna zgrada

novac u rukama

prljavo djubre

na ulazu grada

novac u rukama...“

( EKV “Novac u rukama”, LP “S vetrom u lice” 1986)

Помина уште еден ноември во Кавадарци. Вообичаен некој ноември и оваа година. Барем првите дваесет и нешто денови. Зимницата прибрана по подрумите и шпајзовите, привршува варењето на ракијата, турбо фолкот е повлечен (и погласен) во утробите на таканаречените ресторани со звучни префикси и имиња, лисјата пааѓаат, вообичаено есенски и патетично од таванот до подот. Арно ама, политиката која ни ги заеба животите до максимум и го уби духот на градското во градот, забревтува за да кулминира доцна есента. Патетично бре до даска, а ситуацијата и повеќе од сериозна. Трилер во стилот на најмизерните во жанрот.

И додека температурите паѓаат, се вжештуваат ветувањата. Особено оние невозможните за реализација. Кои? Е па тие, во таканаречените програми на политичките партии. Барем дел дасе реализираа изминатите години во Кавадарци, каде ќе ни беше крајот. Некако паралелно со нашето митингашко животарење, времето на планетата земја полека истекува (временски непогоди и катастрофи, глобални антидемократски движења, војни, религиозен фундаментализам од сите бои и вери, болести од минатотото кои се враќаат, модерни болести кои секојдневно мутираат и сл.), а ние овде живееме во константна четвртвековна изборна кампања и убивање на духот. Да, овој штотуку започнат декември ќе биде многу поразличен од изминатите. Па дури и во Кавадарци.

Енормната загаденост на воздухот пак, како константа не не одмина и оваа есен во Кавадарци. Одговорните баш ги заболе. Си тераат тие кампања, се развозуваат со автобусите низ државата, врескаат и ракоплескаат по митинзи, трошејќи ги парите на даночните обврзници. Море уште полошо, трошат пари на генерации кои не се ни родени. Снегот кој падна сигурно нема да ги покрие гнасотиите заостанати од неодговорноста кон иднината на сопствените деца. А Градскиот парк ќе прашате?

Можеше нели, да биде поинаку. Пред да ни заминат најблиските роднини, најдобрите другари и пријатели во некоја нова татковина, каде не им се достапни во ударни медиумски термини моронските сапуници (од која и да земја доаѓаат), разно – разните турбо – фолк “риалити шоуа и пеачки натпревари“. И да се разбереме, ниедна дебела книга со таканаречена “политичка програма“ нема да помогне да се врати нормалното, кога сите “забегавме“ во ненормалното. Оти, може ли да се остане нормален во средина која не почитува никаква култура на живеење, почнувајќи од сообраќајната, преку секојдневната, па се до почитувањето на човечката интима. А бре, ниту кафеанската култура ја нема никаде, само “изврештени фаци“ од трендовски локали по социјалните мрежи. И капак на се, не измалтретираа деновиве осоколените анкетари преоблечени во секакви, демек неполитички рејтинг агенции и шотијазнам организации, а ваму на челото им свети партиската боја. Сме изветреале бре, по сите основи. Топтан.

П.С. Во моментов по подолго време го слушам повторно албумот “Female Tribute To Tom Waits“. Најдобрите светски женски вокали ги пеат песните на неверојатниот Tom Waits. Датира некаде од 2008 година. И денес целиот албум звучи извонредно. А вие, слушате нешто добро освен партиски химни по митинзи?!

By

Марјан Т.

Бул.“Џон Ленон“ 3

Кавадарци