Блузирање (207-237)

(прва кавадаречка колумна)

Уште една година е зад нас. Турболентна. А всушност кога овде годините не биле турболентни?! Четврт век живееме во константен стрес и постојана политикантска тортура. Повеќето млади родени во самостојна Македонија и не знаат за поинаков живот. Ма, ниту останатите немаме поим како е да се живее спокојно, досадно, нормално. Екстремен политички авантуризам, поткрепен со 25 годишни изборни кампањи, кои никако да престанат. Да, уште една година завршува, па и во Кавадарци.

Некогаш годините овде завршуваа со пола метро снег пред Нова година. Уф, снег, спокој, баби и дедовци со божиќни и новогодишни финти. Па фина зимска идила до после Божиќните празници. И животот не престануваше поради снегот. Напротив. Целиот град беше надвор. Можеби и денес е надвор (без снег, со загаден воздух), ама опседнат од таканаречените предновогодишни попусти. А попустите тури – бери, со цени дупло поголеми од секојдневните во извиканите светски шопинг центри. Тоа е најверојатно поради нашиот неверојатен економски подем. Земаш плата, плаќаш сметки, троа шеткараш по “Илинденска“, пиеш кафе три – четири часа во некое од трендовските кафулиња, повторно шеткараш по “Илинденска“, ги читаш цените на брендовите (од сомнителни дестинации) и таман те бендисало некое алиштенце, па ти светнале очињата и оп – чичко извршител навреме си ја завршил работата. Па ај по дома на нервирање. Барем караниците да бидат во кругот на семејството. Не дека кафеаните низ Кавадарци не се полни, не дека не се тераат предновогодишни лумперајки, арно ама во Кавадарци кафеаните одсекогаш биле полни пред и за време на големите празници. Така да, кафеанскиот “живот“ не е мерило за економската “благосостојба“.

И друго нешто. Да ви се наврам во медиумите кои ширите омраза константно и намерно. Од електронски до печатени. Ниту за “по надвор“ не ве бива. Побитни информации има на етикетите од производите за општа потрошувачка. На пример на средствата за чистење на WC шолјата.Толку за тоа.

И за да не се забега во некој непознат правец, тука се драгите луѓе. А тие понекогаш (од што им беше овде многу добро, заминаа фамилијарно одовде засекогаш, за наша жал) ме прашуваат зошто сум уште тука? Зошто?! Од што ми се сака и ми се може. До кога? Е, за тоа во некоја друга прилика. Можеби за време на Коледе, уште еден традиционален празник кој наскоро ќе ни го забранат. Ако дозволиме, секако ќе го сторат тоа.

П.С. Со оглед на тоа што е крај на годината и се прават некакви сондажи, анализи, избори на нај – нај во изминатата година на се и сешто, за 2016 овде нема да правиме никакво прогласување на најдобри, без разлика на тоа што со години наназад правев (субјективен) избор на културен и уметнички настан на годината во Кавадарци. Едноставно, падот на сите општествени стандарди, некреативноста, комерцијалноста, лигавењето, прави бесмислени многу нешта под ова поднебје. Ма, да не се заебаваме. Изложбата на фотографии на Гордан Ристовски Гого во Домот на културата ќе да е еден од настаните кои беше битно да се посетат. Па и “Пријателите за Ристо Соколов Сокол“ во “Астрато“. Да, се изнарипав на концертот”Rock Simphony” на Камерниоторкестар од Битола. И толку почитувани сопатници низ блузирањево. Доста беше. Барем за оваа година.

By

Марјан Т.

Бул.“Џон Ленон“ 3

Кавадарци

---

 [H1]