(прва
кавадаречка колумна)
Заминува и септември 2017. Со него и летото во Кавадарци
започнува да ги одбројува последните денови. Денешниот впечаток е дека додека
постираме сликички од плажи по социјалните мрежи, големата секојдневна слика од
Кавадарци сведочи дека градот остана без тротоари. Зонското паркирање исчезна
некаде меѓу потпишаниот договор (со непозната фирма за јавноста?!) и наталожената прашина по градските улици и
булевари, а покрај засмрдените контејнери без капаци, искршените корпи за
отпадоци и тревниците полни со ѓубре. Плус Градскиот плоштад. Сликата се
кажува, а? Во септември замина и најнесреќното издание на “Тиквешкиот
гроздобер. Настрана тоа што беше катастрофално, беше и тажно. Толку за тоа. Во
претходните изданија на оваа самобендисано наречена “прва кавадаречка колумна“
кажав доволно за оваа манифестација. Некој друг сега нека му ја мисли како беа
потрошени парите на граѓаните на Кавадарци.
Во политичките заебанции не би навлегувал, барем не сега,
има време за тоа наредните денови, нели. А и летото сеуште трае, па не би се
занимавал со маргиналци и сончогледи. Би се занимавал бар за кратко, со нешта кои ми ствараат
контраверзи, ем ме прават среќен, ем тажен. Летово ми донесе радосни средби со
драги луѓе, кои не почестија со своето доаѓање од нивните нови татковини, каде
го заработуваат парчето леб, без никој да им стои на главата убедувајќи ги дека
нивната квазипатриотска опција е најдобра, истовремено висејќи на плоштадот и
собирајќи потписи за античовечки референдуми, како да сме не дај боже во некои
мрачни времиња кога надобудните и одбраните ги палеле книгите на најдобрите
светски автори, уништувајќи ги локалите и домовите на различните по вера,
нација, знаење и сл. Не ме праша никој, ама еве ќе ви кажам. За мене единствен
веродостоен кавадаречки референдум би бил оној кој би се однесувал на заштита
на Градскиот парк од малограѓаншината и транзициските ебиветри кои сотреа се
што беше здраво и автентично во овој град. Последната прошетка само ми ја
потврди сликата: Градскиот парк во Кавадарци се движи кон својот естетски и
природен крај. Исушена жива ограда и тревни површини, разурнати патеки, сокршени
канделабри и корпи за отпадоци, р’ѓосани клупи и детски лулашки и како врв е темницата
во вечерните часови – ниту една сијаличка по патеките. Гордоста на градот на
многу генерации кавадарчани - умира неповратно.
Ма знам дека состојбата ниту со помалите паркови во
градот не е сјајна. Таканареченото “музичко“ паркче неосветлено и запуштено, а и
така звучно наречениот “Парк на револуцијата“ неосветлен и несигурен во
темницата. Да, битно најпрестижната општинска награда ја доделивме на “естрадна
уметничка“ и тоа за уметност (можеби има кариера низ народњачките фестивали и
кафеани, ама...), така да срозувањето во овој град како да нема крај. Добро, ај
да не претеруваме, би рекле вие. Е па ај да не претеруваме, да речам и јас.
Светли точки има. Да, ама точки се и не им даваме да пркнат, па да се разлистаат
и да се распостелат со своите доблести и убавини, со своите градски вредности.
Сите ние го сакаме Кавадарци. Ама да и се плукнам на таква љубов изразена со
мочање по уличките, со фрлање ѓубре во реката, со глупирање по сообраќајниците, со плукање по тротоари, со
фрлање отпадоци каде ќе ни текне, со преголема бројка на кучиња скитници, ебати
љубовта со која си го нагрдуваш родниот град во кој живеат и твоите најблиски.
Ебати љубовта со која од пристоен и модерен средноевропски град направивме
средноазиска касаба во која се е можно, освен почитувањето на вредностите. Не
почитувајќи се себеси, заборавивме на генерациите кои доаѓаат и кои повеќе од
сигурно е дека ќе не проколнуваат поради она што им го оставаме како град. Ма
има да не заборават од прва!
П.С. Многумина од
вас почитувани случајни или намерни сопатници низ блузирањево, најверојатно
очекуваа некој ред за последното големо (нескромно, ама точно) градско случување,
целодневната Манифестација “Кога Кавадарци свиреше Rock’N’Roll – 25 години
од првиот Тиквеш Рок Фест“, кое се случи на 15 септември 2017, а во организација на Здружението за алтернативна култура “Алтер Центар“ Кавадарци. Со оглед на тоа
што манифестацијата помина одлично, заслужува повеќе простор, па затоа следното
блузирање наредните денови целосно ќе биде посветено и на настанот, но и на рок
живеењето во градот кој милува да се нарекува Кавадарци. И да, ова беше
“Блузирање“ број 250.
By
Марјан Т.
Бул.“Џон
Ленон“ 3
Кавадарци
No comments:
Post a Comment