Saturday, January 20, 2018

Блузирање (226-256)

(прва кавадаречка колумна)

“Zbog cega primatima nikada
ne iskljucuju elektriku
oni u principu ionako rijetko citaju
a i to sto citaju
krive stvari citaju
pa zasto im onda ne iskljucuju elektriku…”

(Azra, Johny Stulic, “3N” од албумот “Krivo srastanje”, 1984)

И повторно празник. Слава му на неработењето. Оно, понекогаш е потребен одмор од секојдневната рутина, па би рекле – зошто да не. Арно ама, додека дел од нас терат празници, многумина се на своите работни места. Само погледнете во близината на вашите домови – сите маркети работат, текстилните фабрики терат под полна пареа, како да текстилните (претежно) работнички се Супермени. Синдикат?! Не ме заебавај! Таканаречените синдикални лидери се со работно време, стаж и здравствено на грбот на членовите на синдикалните членови и ако нивните партиски ментори имаат потреба од тоа – ете ги како штрајкуваат.А ниту еден од тие таканаречени синдикални лидери нит’ со збор, нит’ со глас ги нема троа да проговорат за синдикалните (не)права во големите преработувачки капацитети каде и не постои синдикална организација. Земете го за пример само најголемиот вработувач во кавадаречко, Тиквешијата и пошироко. Синдикат? Па зошто им  синдикална организација, ако се задоволни од двеста пеесетте евра плата и ќелепур семејното дружење еднаш годишно. Да, дел од вработените имаат поголеми плати. Так’ нормално за раководители, шефови и останатите високо рангирани. Синдикални права? Такво нешто не постои во оваа држава, за жал. ЕУ? Кога во тој таканаречен прашалник ќе дојде ред до прашањата за правата на работниците, ќе биде “Збогум ЕУ“ и пред да стигнеме до прагот на посакуваната дестинација, во моментот единствена шанса на оваа држава да опстане и бидне нормално општество на еднакви граѓани.
Извитоперените вредности се наше секојдневие. Чистиот воздух е премија која ни ја дарува природата, кога ќе дојде време на ветрови, дожд и снег, а таму човечка рака, ќе признаете, нема мешанија – нели? Социјалните мрежи, тие наши експозитури каде ја топориме нашата храброст за по дома, каде што сме револуционери и патриоти во зависност од тоа дали не фатиле киселини по ручекот или не воздигнала ракијата која најчесто е домашна и лоша, само ја покажуваат сликата на едно полумртво општество чии чинители се или (криминално) пребогати или задоволни од регалот и пералната купени на рати, па чуму незадоволство ви се молам. Оригиналните копии на светските брендови кои ни ги нудат тукашните алчни трговци и онака се наша судбина. Слика и прилика на општествена Содома и Гомора со која сме се помириле. Нека има за јадење, нека има за леб и игри. Не заебавај сега и ти блузеру!
Доаѓа наскоро и месец февруари. А во февруари 1944 се случил Февруарскиот поход. Дејствие кое донело конечното ослободување на Македонија да се случи наскоро потоа. Стратегиски надмоќни во таа многу битна 1944, македонските партизани (стоилјадна македонска војска, претежно млади луѓе чии идеали наскоро потоа ќе станат стварност) својата желба за слобода ќе ја кулминираат на Заседанието на АСНОМ. Благодарејќи на Народноослободителната војска на Македонија, на македонските партизани и нивните борби против сите фашизми (македонски, германски, бугарски, албански, италијански и др.) на ова тло, денес зборувам и пишувам на македонски јазик. Оти, историските (“јебала нас историја“) факти говорат дека од 1903 до 1941(со печатот на македонската државност удрен на 2 август 1944) има многу срамни бугарофилски, србофилски, гркофилски бандитски изроди чии цели биле се, само не слобода на македонскиот народ. Потврда за тоа е големиот срам кој изминатите години го доживеавме со “Скопје 2014“ преку “спомениците“ и величењето на убијците на се што нешто вредело, а било дел од овој народ.

П.С. А што има врска со Кавадарци ова погоре напишаното? Прочитајте уште еднаш.

By

Марјан Т.
Бул.“Џон Ленон“ 3
Кавадарци

No comments:

Post a Comment