(дваесет години прва кавадаречка колумна)
И ете не, месец мај, на средина од пролетта, променливо
време, дури и во Кавадарци. Деновите кои доаѓаат носат исто променливо време. Што
тоа е различно од претходната пролет? Само годината е различна. А другото? Ајт’
одново.
Пред десет години, имав десет години помалку, беше десет
години од првото издание на самобендисано наречената прва кавадаречка колумна
“Блузирање“, беше една од најстраотните години во Македонија – 2014. Особено
трауматичното – Скопје 2014 и се што дојде со него. Последиците од тоа
вулгарно, навредливо, себично, корумпирано, лажно и антинационално патешествие
ги чуствуваме до ден денес. А денес е 2024.
Нејсе. Во 1994 на пример, пред триесет години, е снимен и
издаден еден од најдобрите албуми во историјата на рок музиката Unplugged на Nirvana. Во 1994 на
големо ја реализирав мојата емисија на (тогашно) Радио Кавадарци – “Музички
клуб“, (како наследник на емисијата “Алтернативни пејсажи“). Форсирав, ама
буквално, музика која ја сакав и слушав во тоа време и еден од многуте џинглови
кое одеа во емисијата беше “Малку поинаква музика“. “Музички клуб“ доживеа 210
изданија, одеше секоја сабота со години од 17.15 до 19 часот. Сите имаа хит на
денот, на неделата, на месецот, јас во мојата емисија имав “антихит“. И тоа
какви “антихитови“ сум пуштал на радио. Од денешна дистанца, изнаслушан страшно
добра музика, гледам дека не сум давал џабе пари за одлична музика. Немаше
интернет, ама имаше свет кој сака да соработува. Имаше врвни списанија и емисии
на радио и ТВ. Сега, се е за пари и денес кога светот го вртат информациите,
овде царуваат дезинформациите. А со дезинформации нема напред. Да потсетиме –
21 век е.
А кога сме кај претходно спомнатата 1994, таа година
излезе и одличниот албум “Superunknown“ на Soundgarden и неверојатната, до денес
неповторена тема “Black
Hole Sum”.И да, истата година излезе “The Division Bell“ последниот
вистински Pink Floyd
албум. Е добро де, таа година излезе и “Parklife“ на Blur.
А во Кавадарци 1994 повеќе не постоеше една од трите
дискотеки во Градскиот Парк – “Дорс“ (подоцна Александрија, а денес зградите на
купче на влезот на паркот). Култната дискотека “Парк“ (подоцна кафана, денес
Вински музеј) ја тераше својата последна
година, дискотеката “Ла Луна“ (денес затворен базен во изградба) ќе потрае
потоа уште некоја година, на крајот да заврши како зимска дискотека. Било
некогаш, денес дури и не се раскажува за тоа. Не е лошо да ги споменеме уште
еднаш и другите дискотеки кои низ годините не радуваа во градот – “Младински“,
“Тиквеш“, “Ламбада“, “Хај – Фај“,“Диско Бал“, повремено “Мост“, “Гурман“, “Стар
Балкан“ . Верувале или не, дури и кавадаречката гимназија имаше своја
дискотека. Денес е стрелачки клуб. Инаку, денес во Кавадарци немаме класични
дискотеки, само ноќни клубови. Но, тоа е друга приказна, нека ја запишат оние
кои сведочат на тоа.
П.С.
Незнам зошто се сетив денес на рок бендот “Фалш“. На Цоката, Миле Хипикот и Тошо
Гранде. Се рокаше рок и покрај страотната економска нестабилност, блокади,
војни во соседството. Оти рок музиката е тоа, надеж за поарен утрешен ден и
слобода на кажаниот збор, прераскажана мисла, за да денес личниот интерес
дотера до кодошење. И ајде што е кодошење, туку и лажење на големо ебати. “А
кој лаже и краде, а кој краде и вошки има и по тавани спие“. Така некако би му
дошло во нашиот 21 век.
By
Марјан Т.
Бул.“Џон
Ленон“ 3
Кавадарци