Блузирање (281-311)

 (прва кавадаречка колумна)

(Kazu da negde ipak

postoji grad

pod zastavom kise

iznad krovova

otvoren grad

otvoren grad…)

“Grad” – EKV, LP “S' vetrom uz lice”, 1986

Понекогаш се случуваат фини нешта. На пример, знае тој мал фин и ограничен рок публикум да дојде на рок концерт. Не на тезга свирка во некој клуб (респект за клубовите кои ги носат и за бендовите кои добро рокат за парче леб, но и за радост на присутните), туку на солиден едночасовен рок концерт, како што последно се случи на концертот на младите рок музичари од Луфтханза во кавадаречкиот Дом на култура. Фина, рок атмосфера, без некоја потреба од филозофирање, ама симболиката е јасна – квазимузичкиот дел на манифестацијата Тиквешки гроздобер (без ниту еден рок бенд од Кавадарци), кој беше своевидна Ивкова слава или што би рекол еден драг пријател “ко’ на српска свадба, три дена трубачи“, докажува дека музичкото малцинство во овој град и не се почитува (освен ако не мора од икс причини), колку и да си раскажуваме приказни дека ние сме којзнае што. Турбо – фолкот и општествено и политички и трауматично и забегано и фамилијарно – владее со овој град. И тоа е невидено зло. И да, нема повеќе приказни, има само сентиментални сеќавања дека во одредени години во Кавадарци се почитувале и поинаквите, оние различните, оние чиј живот не зависи од тоа дали на локалните дрипци насабајле имало кој да му го плати кафето. Ебати! Да не лафам колку на блузерот му се гади од ситната боранија која не ги почитува ниту основните општествени постулати на живеење во еден град. Град?! “Ма иди мало причај ми о томе“.

А не дека Кавадарци немал блескави моменти и приказни за кои и ден денес се раскажува. Напротив. Тоа не зависи од ничији мочани политички амбиции, туку од љубовта кон сопствениот град и почитта кон граѓаните кои животот си го оставиле овде и сеуште размислуваат – дали не згрешивме што останавме?! Та да ни “го ебат звањето“ дилетанти и подлизурковци. И не дека сега овде авторот на овие редови се прави нешто паметен. Далеку било. Ама не му е сеедно при илјадници тони измазнет асфалт “да гази кал“. И немојте да ме терате да ви давам примери за тоа во овој момент, па за тоа пишувам , се блузирам и јадам “гомна“ речиси седумнаесет години од првата напишана и самобендисано наречена “прва кавадаречка колумна“. Нема овде “жал за младост“, нема овде ништо друго освен гола љубов кон родниот град и желбата тој да биде пристојно место за живеење. А не приватна “прчија“ осудена на пропаст! Не ви изгледа дека е баш така? Аха. Се читаме повторно наскоро, со нови моменти од заебанцијата наречена живот. И да, благодарност за Пеце од Суперхикс што ни ги донесе Луфтханза во Кавадарци!

П.С. Колумнава ја пишувам на денот (21 септември) кога во 1958 е роден Милан Младеновиќ, човекот чиј збор и музика важи и денес. Можеби повеќе отколку вчера. Еве и сега, си пуштам ЕКВ и кулирам. Размислувам и кулирам. Кулирам и размислувам – Кавадарци пристојно место за живеење. Еден ден, ама еден стварно убав ден!

By

Марјан Т.

Бул.“Џон Ленон“ 3

Кавадарци

Блузирање (280-310)

 (прва кавадаречка колумна)

 

“S ortacima sedim i ispijam piva

i kao da me ništa nije briga…”

Partibrejkers - “Meseceva kci”, LP “Partibrejkers II”, 1988

 

Септември. Па дури и во Кавадарци. Првите денови на месецот го носат празникот на градот “7 Септември“, па манифестацијата “Тиквешки гроздобер“, а во деновите пред и потоа трае бербата на грозјето кое и оваа година го има во изобилие во кавадаречко и Тиквешијата. Во изобилие е и неколку децениската контроверза со цената на откупеното грозје. Државата ли треба да се грижи за цената, винариите ли кои би требало да работат пазарно, лозарите ли со нивната мака кои би требало да имат реално платен производ, јас ли треба да се грижам кој ниту има насад со грозје, ниту знам да правам ракија и вино. Не го знам одговорот. Си купувам во рамките на моите скромни финансиски можности и секако семејни потреби и грозје и вино и ракија и маџун и слатко.

Инаку, ако се осврнеме на манифестацијата “Тиквешки гроздобер“, ќе заклучиме дека за првпат е организирана 1964, од генерацијата која имала визија како да се развива еден град како Кавадарци, кој до некоја година пред тоа бил еден беден остаток од обична турска касаба, без ниту еден видлив објект или традиција која би се препознала подалеку од Тиквешијата. Тие визионери стигнале до таму до каде што можеле – до еден момент Кавадарци да личи на фино средноевропско градче. А денес за “Тиквешки гроздобер“ нека зборуваат генерациите чиј препознатлив белег би требало да биде токму ова време – денешно, со сите негови доблести и маани. И онака овде, во оваа самобендисано наречена прва кавадаречка колумна, е бааѓи пишувано за оваа манифестација, особено за она на кое е сведок авторот на овие редови, така да читајте нешто мајка му стара, не туку се занимавајте со глупости. А на што е сведок авторот? Сведок е на десетици илјади посетители на времето во доцните седумдесети и раните осумдесети на минатиот век, на концертите на Градскиот стадион, на карневалските поворки, на Земјоделскиот саем, на мото трките, а не на лажни посетители со бројка од 120 илјади со која си играт последните години разно – разно портали и партали. Знаат ли кутрите што значи 120 илјади посетители во еден град со големина на Кавадарци?! Не земјотрес, ќе се распадне градот со еден тропот на чевлите од 120 илјади луѓе! 

И така, да си го истерате гроздоберот и оваа година, да си се напоете некоа чашка ракијца и винце, апните си некое ќебапче, кркните некоа плескавица, истерајте си убаво со оркестарот за свадби и погреби, а ни другите по дома, со луѓето кои не почитуваат, оти така ни е фино. Секако не ни бега и на нас ракијцата и винцето, ама бар ќе си слушаме музика која си ја преферираме, а не онаа која некој ни ја наметнал! Можеби некогаш во некои фини времиња некој и ќе не праша – сакате ли бре кав’дарчани да ви е убаво за гроздоберот или ни да ви го туриме уште еднаш по наше!

П.С. Во минатите изданија, во музичкиот дел на манифестацијата “Тиквешки гроздобер“ гостуваа: Партибрејкерс, Ван Гог, Мизар, Бајага, Рибља Чорба, Паркети, Парни Ваљак, Масимо Савиќ, Фрајле, Влатко Стефановски, Дадо Топиќ, Галија, имаше рок свирки по сите кафиќи кои држеа до себе, најдобрите Фолклорни ансабли од Европа настапуваа на Градскиот плоштад, најјаките карневалски поворки од Балканот прошетаа низ градските улици, настапуваа и кавадаречките бендови Журнал, Smoke Shakers и се што постоеше како квалитетна музика од Кавадарци. И то... Ај, на арно нека е, во понеделник ќе се преесапиме што и како се случило.

By

Марјан Т.

Бул.“Џон Ленон“ 3

Кавадарци