Блузирање (273-303)

(прва кавадаречка колумна)

 

“Vrijeme curi, ova godina isparila je kao prdež iz babinih gaća, pa odmah sada treba djelovati sadržajno, kvalitetno, konstruktivno, u skladu sa svojim uvjerenjima“

 

Rambo Amadeus - “Kilo i Eko tzarsku Poslanicu povodom ulaska u 2022 godinu”, 15 јануари 2022

 

Ви се падна паричката? Ма секако дека ви се падна. Во морето бадникови и василичарски бдеења над пупчето и со кршењето на тоа исто пупче со семејството, со другарите, со колегите од работа, со колегите од претходната работа, со екипата од маало, со комшиите од спратот, со комшиите од влезот, со балд‘зата и зетот, со друштвото од оѓинот, со кумот и кумата, со старосватовите, со баџанакот и деверот, со дечките од старото маало, па со четворката за хан и оти да не и со другарките на сопругата, секако и со другарите на сопругот и се така во недоглед со сите кои ги познавате и се така додека не сетите дека паричката ви е во раката и ете среќата ќе биде цела година со вас. Дали? Немам поим, вие си знаете.

Деновиве бевме сведоци на карикатуралните “сеанси“ на Новак Ѓоковиќ и државата Австралија. Се претера малку нели, особено со вниманието посветено на една бирократска и здравствена заебанција. Интересно, моментално најдобриот тенисер на светот, ќе треба да и плати на државата Австралија 500 илјади долари судски и останати трошоци. Си има – си може. Оно, можеше да си ги заштеди, ама (уште еднаш) си има – си може. Интересно е и тоа што овие денови социјалните мрежи беа полни со “информации“ за сета бламажа на невакцинираниот Ѓоковиќ, пример бил и икона (бре-бре) за сите антиваксери, како тоа баш нему му е нанесена неправда, па лупај лајкови ко‘ такозвани Ноле да ни е најблиска рода. Па биле фашисти политичарите од Австралија, а ваму пола Балкан (роднини на остатокот од Балканот) таму живее, заработува, гласа на избори и плаќа данок во таа истата Австралија. И уште нешто е интересно, тој истиот “Ноле“ своевремно дава изјава дека сака да ја посети Македонија, особено Охрид. Е добро де, илјадници луѓе имаат желба да ја посетат Македонија, особено Охрид и ќе платат за таа посета, а не да бидат пречекани ко‘ Хајле Селасије. И каква врска има тенисерот со Кавадарци?! Само виртуелна и тоа со неговите (исто така) виртуелни навивачи кои не разликуваат закон од популарност. Чест на реални поединци/навивачи/познавачи на тенисот/почитувачи на законите. И толку за Ноле, кој во моментот е најдобар тенисер во светот, ама дечкото си има некои проблеми, па нека си ги решава сам. А можел едноставно да се вакцинира, нели?!. Ма и онака тенисот е спорт чии врвни турнири ги гледаат само баснословно богатите. А ние сме така далеку од тоа, квакнати пред телевизор доколку сме платиле кабловски пакет па да ни “врти“ тениски меч по дома. И нека. Белосветските тракатанци и онака немаат крај. А тоа што македонската ракометна репрезентација уште еднаш учествуваше на Европско првенство и не беше некоја вест деновиве. А самото учество е голем успех. Ама, за жал, Ноле ги покри сите останати битни секојдневни нешта и замина за Дубаи, призна до Белград, па замина во Шпанија духовно да се изрелаксира. За да му биде полесно на душичката, се очекува во деновите кои доаѓаат балканците кои “духовно“ се иселија од матичните земји, та и од Македонија, та и од Кавадарци, во разно – разни Америки, Австралии, Германии, Швајцарии, Шведски и слични сиромашни и недемократски земји масовно да се вратат на богатиот и демократски Балкан и да заиграат тенис. Ништо друго не е важно. Се шегувам. Или пак не?!

П.С. Годинава (2022) се навршуваат 35 години од издавањето на албумот “Као какао“ на Леб и сол, 25 години од издавањето на албумот “BoX“ на Last Expedition, 25 години од издавањето на албумот “Melourgia“на Анастасија, 10 години од издавањето на албумот “Африка“ на Суперхикс. Во 2022 се навршуваат 30 години од одддржувањето на првиот “Тиквеш Рок Фест“. А да потсетиме не ќе е лошо, минатата (2021) година се навршија 30 години од издавањето на албумот “Svjat Dreams“ на Мизар и исто 30 години од издавањето на првиот албум “Архангел“ на Архангел. Во 2021 се навршија и 40 години од оддржувањето на првиот “Рок Фест“ во организација на ревијата “Екран“ чие финале се одржа на Градскиот стадион во Кавадарци.

By

Марјан Т.

Бул.“Џон Ленон“ 3

Кавадарци

Блузирање (272-302)

(Прва кавадаречка колумна)

Го слушам новиот албум на Џони Штулиќ “Сплет“. После толку години, Џони не благослови со парче нова музика. Фино чуство дека убавите нешта не се ближат кон крајот и покрај напорите на белосветската багра раскомотена дури и кај нас. И се сеќавам кој ми беше првиот албум на “Азра“ во рацете. Станува збор за своевидната компилација, а во суштина регуларен албум на Џони и Азра – “Singl ploče 1979-1982“. По една роденденска журка некој ја “лапна“ и замина некаде да свири на некој туѓ грамофон. Добро, си бркав често во џебот па се врати неколку пати низ годините потоа во мои раце, па и во вид на плоча, па и како ЦД, за да денес “вирее“ во некои фолдери, се мота (и свири) по некои УСБ-а. А во сеќавање ми е и едно лето (1984) во Радовиш, кај Владо и Сашо, каде го “утепавме“ од слушање на нивниот грамофон. Среќата беше што и тие ја имаа истата плоча. Беше тоа фино лето во Радовиш. Освен албумот на “Азра“ беа тука и забавите во “Ловниот дом“, “Панорама“, “ЗИК-от“, на стадионот на “Бучим“.

Паметам, а паметам богами од поодамна, беше крајот на седумдесетите минатиот век. Ме потсети снегот кој денес интензиво паѓа (понеделник, 10 јануари 2022) во Кавадарци. Тие години новогодишните елки по домовите не беа пластични, туку природни. Таа Нова година имавме природна висока елка, забодена во цреп. Радостите вообичаени како и кај сите деца, а елката накитена со стаклени лампиони, безброј шарени бонбони и една пластична ѕвезда со ликот на Дедо мраз. Таа ѕвезда ќе ме следи низ годините потоа до таму некаде 1997. А што се однесува до новогодишната елка, некако како и сите пред тоа, па и потоа и дојде време за раскитување. А по раскитувањето, да биде доживувањето запаметено, така раскитена и сеуште раскошна, ја товаривме на багажникот од фиќото кое тогаш го имавме и правец на Витачево. На таа (тогаш раскошна житница, не сте знаеле?) одбравме фина шумичка со борови и елки, го скршивме црепот, лопатата во раце и ја засадивме. И ден - денес во себе си мислам дека е сеуште таму, дека само чека од некаде да се појави ѕвездата со Дедо мраз и да имаме повторно весела средба. Таа натоварена со снег, а јас натоварен со лампиони. И додека гледам низ прозорецот како сеуште силно паѓа снег, разочаран од сообраќајното безредие низ градот, од луѓето кои не научиле дека снегот треба да се испочитува пешки, а не со нервозно возење, си ветувам самиот дека овие денови ќе се качам на Витачево и ќе ја побарам мојата елка. Па во тишината создадена од снегот, без збор ќе си посакаме се најдобро. Јас нејзе да трае уште сто години и да биде раскошна во сите (не)времиња, а таа мене не мора да ми посака ништо. Важно е да биде таму.

П.С. И сега имаме елка. Пластична е, ама годинава е нова, поголема од лани, поклон – изненадување од мојот сопатник низ (не)времињава, мојот живот, мојата Билјана. Во моментов ја гледам, ме смируваат сијаличките на неа, ги гледам лампионите кои заеднички ги закачивме и се радувам силно што на неа има и фотографии од нашето заедничко патешествие наречено - живот. Традиционално ќе ја раскитиме некаде по Василица и истата вечер ќе играме јамб. Фино е понекогаш човек да биде патетичен. Нормално, ако се има зошто и со кого. А за Кавадарци во 2022? Па има време, ќе се изнапишуваме и изначитаме низ деновите кои доаѓаат. Е сега, дали Кавадарци ќе биде овде за нас и дали ние ќе бидеме овде за него, тоа е некоја друга приказна, ни најмалку патетична.

By

Марјан Т.

Бул.“Џон Ленон“ 3

Кавадарци