(прва
кавадаречка колумна)
Некаде почетокот на 1992 година седнавме и одлучивме: Ќе
правиме рок фестивал во Кавадарци! Заради веродостојноста на сеќавањето, мора
да се каже дека седенката беше во клубот “Баухаус“, едно од култните
слободарски места во градот. Баухаус е можеби првото место во градот каде што
се случија вистински клубски рок свирки. Но, тоа е приказна за некои идни
блузирања. На фестивалот му дадовме “обичен“ наслов – Тиквеш Рок фест. И го
направивме истата година во месец мај! Дванаесет рок бендови учествуваа на
фестивалот, од кои единаесет беа од Кавадарци, еден од Неготино. Победи Skylab - Бејбис, Стојка, Гиле и Лазо. Гости беа Зијан (Гевгелија),
Боб Рок (Штип) и Александрија (Штип). Се одржа во салата на кавадаречкиот Дом
на култура. Исто како и наредниот на кој се чекаше четири години. За градот е (не)важно
тоа што ни пред тоа, ни тогаш, ниту пак потоа, нема никакво разбирање за ваква
манифестација. А за неверување е нели, дека во 1992 година во Кавадарци рокаа
единаесет рок бендови. Ни пред тоа, ни после тоа се нема случено такво нешто,
единасет рок бендови бре! Арно ама, да се немало никаков урбан сензибилитет и
тоа во градот во кој е одржано големото финале (на Градскиот стадион) на првиот
релевантен македонски рок фестивал во организација на (тогашното) списание
“Екран“ во 1981 година. Затоа и денес тврдам дека “легендата“ која упорно се
протура од едикојси, за Кавадарци како град на рок музиката, не само што не е
точна, туку е и далеку од секаква помисла. Да не се ретките ентузијасти и
прекалени борци со ветерници да го прекршат правилото и дефиницијата за
Кавадарци, најверојатно нашиот град гордо би ја носел титулата на квази турбо –
фолк престолнина. Зошто? Затоа!
Инаку и во Кавадарци е март месец. А во март официјално
започнува пролетта, иако како и многу други нешта овде тоа не е сигурно стопроцентно,
оти овде најчесто нештата не го тераат пропишаниот терк. А во пролет и сезона
на големи генералки, чистења, проветрувања, фарбања, освежувања и други слични
хигиенски тракатанци. И така е редот. Она што сме го искашкале преку зима, да
го подзачистиме, не за другите, туку за нас. Арно ама, вообичаено тоа не го
правиме. Ете и депонијата во горниот тек на Луда Мара ја исчистија белосветски
волонтери, не од што многу не сакаат, туку и тие да ни покажат колку не не бива
и не водиме грижа за она што е заедничко. Овде му доаѓа дека заедничкото е –
ничие. Примери многу: испокршени клупи и корпи за отпадоци низ градот,
деформирани детски игралишта, здробени контејнери за смет, тоалетите по јавните
институции се со испокршени клозетски шолји, капаци, казанчиња, украдени
славини за чешми и така ли му натаму. Од кучињата скитници сите се плашиме, а
нема никаква реакција, ниту пак пристојна граѓанска иницијатива. А ваму се
топориме со големата бројка на субјекти во таканаречениот невладин сектор.
И додека зимата, која и оваа година не донесе снежни
задоволства, ги одбројува своите последни календарски денови, ни останува само
да се надеваме дека со потоплите денови конечно ќе излеземе на чисто со
контроверзијата која не следи со години – Кавадарци е град со загаден воздух
или не?! Подолг период стивна и медиумското лицитирање со бројките на заболени
од канцер. Како да ни е сеедно, ебати!
П.С.
Настаните кои ќе се случат годинава во Кавадарци, а кои ги препорачувам и
очекувам, се од различен карактер и содржина. Во 2016 на лето ќе се одржи
јубилејната, петта Меморијална мултимедијална манифестација “Денот кога се роди
добриот човек“, наскоро ќе излезе и ќе се промовира втората книга на Златко
Вузевски Паја, крајот на летото ќе се случи изложба на фотографии на Гордан
Ристовски Гого, а се надевам во текот на годината и првата самостојна изложба
на младиот ликовен уметник Трајче Јованов. Ако успеам да ја издадам својата
втора книга и неа ќе ја вбројам во очекуваните настани. Впрочем, подобро да
издадиш книга, отколку да го издадиш ближниот свој! Ех историјо, да ти се
плукнам во интерпретаторите.
By
Марјан Т.
Бул.“Џон
Ленон“ 3
Кавадарци
No comments:
Post a Comment