(прва кавадаречка колумна)
Своевремено,во
Кавадарци имаше велосипедски полициски патроли. Тоа е многу подоцна од времето
кога низ улиците на Кавадарци имаше полицајци позорникари. Овие вториве
беа своевидни маалски полицајци, така да
приказната е едноставна – со самото нивно поминување низ (и најзабаталените)
кавадаречките улици и улички, граѓаните беа побезбедни и иако тоа денес е
незамисливо, во градот никој не ги заклучуваше влезните врати, сопствениците на возила не
паркираа на пешачки, на места за инвалиди и слични места на кои во нормалните
држави се добиваат дебели казни, а крадците “вршеа“ на свој ризик да бидат
фатени кратко по грабежот. Оти во тоа време, комшиите беа комшии и на сите ни
беше битна безбедноста на улиците и маалата, а со тоа и безбедноста на нашите
најблиски од најмлади до најстари.
Овие првите
спомнати на почетокот, денес би биле само дел од ретките градски велосипедисти,
кои не можат глава да кренат од узурпираните тротоари и улиците на кои
господари се сопствениците на моќни превозни средства, кои се паркирани на сите
(невозможни места) додека пиат кафе во некој од шема локалите, каде што
паркирањето и не е дозволено. Со оглед на тоа што сум доживотно определен да
бидам пешак и градски велосипедист (на кого велосипедот му е светост), ќе
простите, ама ќе ве “гњавам“ со сообраќајните згоди и незгоди низ Кавадарци. И
секако, чат – пат со по некој пешачки “феномен“. Особено што сум еден од оние
низ градот, на кои му го украдоа велосипедот на сред бел ден и тоа во зградата
во која живее.
Инаку,
Кавадарци живее и ова лето на плус четириесет. Вода за пиење и лична хигиена
има, ама спорадичните прекини внесуваат нелагодност и покрај ветувањата дека
наредните пеесет години градот е обезбеден со вода. И види ти работа, на тие
прекини во водоснабдувањето, кога реагираме најнормално, како граѓани со потреби,
редовно се јавуваат “бранители“ спремни за кавга, со потсетување дека до пред
некоја година сме имале редовни рестрикции на вода, а денес не е така. Токму
поради тоа што не е така, потребно е дебело објаснување за спорадичните
недостатоци, оти, нели, (да се повториме) проблемите со водоснабдувањето биле
решени за наредните пеесет години. А и “бранителите“ треба да научат дека еден
град (држава) станува подобро место за живеење токму поради критичарите кои
аргументирано укажуваат на недостатоците во секојдневното живеење. Ако на
“бранителите“ им е вака добро, нека им е. Мене не ми е. Нека си се “возат“ бранителски
и арогантно по прикрпените улици, нека шетаат по узурпираните тротоари. Оти патриотизмот
и локалпатриотизмот значат се, само не тапкање во место, непочитување на
законите и плукање по малку поинаквите. Критиката на општествените недостатоци
(од озгора до најдолу) значи дека не си се задоволил со “наведната глава сабја
не ја сече“.
Да, лето
во Кавадарци. А до пред некоја година летата во градот беа најподносливи во
Градскиот парк. Арно ама, денес Градскиот парк е по некоја случајност и по
малку опасно место, што поради темницата, што поради узурпацијата на негови
битни делови. Да се цитирам од минатата наша средба “јебале вас зграде, да вас
јебале“. На потегот од ресторанот Бриони, покрај поранешната (денес градска
џунгла) дискотека “Ла Луна“ до таканаречената “Винска куќа“ ризик е особено за
пешаците, со катастрофата која се случува на сите патеки низ Градскиот парк –
коцките бараат итно реновирање, осветлувањето мора да биде редовно одржувано (и
покрај рушителските намери на баграта на која ништо не и значи општественото
добро), на Спомен костурницата и е потребно итно реновирање и воспоставување на
градска служба која ќе се грижи за коските на загинатите борци против фашизмот.
Да, за оние кои во едни (не)времиња животот го дале за да денес ние се
изживуваме врз нивните останки. Всушност, овде таквите (не)времиња траат долго,
предолго.
П.С. Мал јубилеј на оваа
самобендисано наречена “прва кавадаречка колумна“. 200 изданија на интернет
блог платформите, а 230 од самите почетоци во тогашниот двонеделник “Тиквешка
хроника“. Инаку, пеколните горештини изминативе десетина дена во Кавадарци (и
пошироко) поднамалија. Ама тоа не значи дека треба да заборавиме дека градот не
е ничија приватна прчија во која оние што со (наши) пари се платени за функционирање
на (какви – такви) закони се и најмолчаливите одобрувачи на сите негативности
кои 24/7 ни се случуваат.
By
Марјан Т.
Бул.“Џон Ленон“ 3
Кавадарци
No comments:
Post a Comment