Блузирање (283-313)

(прва кавадаречка колумна)

Оваа колумна требаше да боде посветена на 11 октомври, празникот над празниците, Денот кога започнало конечното ослободување на Македонија од последните окупатори во нашето премрежје – фашисти од сите провиниенции, па и домашни, од коe настанало она што денес го имаме – слободна македонска држава, денес според уставот на државата Република Северна Македонија, држава чија турболентна историја ми дава за право да заклучам – ме заболе за историјата (особено онаа која ја толкуваат недоквакани и будали), ме интeресира денешницата и иднината. И не некоја далечна иднина, туку онаа утре, задутре. Затоа што сум од партизанско семејство по дедо и ме интересира само слободата на мојот народ и особено мојата, лична слобода. Колку и да тоа звучи самобендисано. И оти да не!

Така да, нешто друго во продолжение. Би ве предупредил, ако не ви се чита ова што го пишувам, ајт’ на некој друг од милијардите сајтови по нетот или по некоја од безвезалните социјални мрежи каде што можете да се “посирате“ колку што сакате. И мене така ми е полесно.

А сега сериозно. Паметам, а паметам богами од поодамна. Имаше една дискотека, се наоѓаше во тогашниот Младински дом во Кавадарци. Имаше зимска и летна сцена. Зимската беше катастрофа, летната уште повеќе, ама ни беше фино јебига и покрај сиот теснотилок, расклапаните “сепареа“, шанкот кој и не беше шанк, туку пијачките се продаваа зад врата, а “газдата“ на шанкот после тоа направи “империја“ со државни пари, ама тоа е, времиња ко‘ невремиња и одпосле дојдоа приватните дискотеки во кои плаќаш пијачка – пиеш пијачка. Е сеа троа скратен тоа коњакот и вињакот, ама таа е. Купи си лименка ако те боле по џебот или пиј си ракија по дома пред да испадниш. Твој избор.

Лелееее, кој избор го имаше Кавадарци во тоа фантастично време, страшно добар, на Балканот му завидуваа, затоа што тогашните генерации во градот имаа избор и уживаа во него. Овде ќе ги спомнеме само оние на кои авторот на овие редови има жестоки сеќавања: “Сачмо блуз“, “Дечки“, “Еми“, “ТТ“, “Квин“, “Себастијан“ “Галерија“,  “Бос“, “Џинго бар“, “Ќима бар“, “Текила“, “Баухаус“, “Балантајн“, “Далпер“, “Клуб 54“, “Јес“, “Енџи“, “Голд бар“, “Чарли“ и многу други, а во меѓувреме и дискотеките, освен “Младински“ и “Тиквеш“ – “Дорс“, “Ламбада“, “Ла Луна“, Парк Клуб“, “Хај – Фај“ и треба ли тука да се одјавам?! Ах, да, за време на новогодишните празници популарни беа наменските дискотеки во “Стар Балкан“ и “Гурман“, па и “Мост“. И никаде турбо фолк, богами никаде срања освен добра забава и култни теревенки! Одпосле дојдоа тракторите, жестоките рурални и еднонасочни бој – тренерка парти. Треба ли да ги спомнувам најдобрите сендвичи и тостови во градот?! “Снупи“, “Дос“, “Амадеус“, чорбата у “Балкан“, па бурекџилници и пекари и останати места за афтер парти јадење, оти требаше да се впие таа забава и 24 часовно живеење. Е сеа, за разлика од денешните галеничиња, нас полицијата (пред тоа “милиција“) не јуреше каде и да бевме пожестоки. Денеска се е на евала и изволте!

А (повторно) денес?! Немам поим! Мислете си ја вие, а ние ќе се прилагодеме. Ако ни одговара - секако!

П.С. Првата плоча во животот која сум ја купил со свои пари беше албумот “Шта би дао да си на мом мјесту“ од Бијело Дугме. За втората не праам муабет беше синглот од Про Арте – “Једна мала плава“, па следуваше и третата, четвртата и се така до којзнае кој број и ете и денес не е престанато. А првото ЦД ми е од “Дорс“, второто од “Парни Ваљак“... “Има се, може се“!

By

Марјан Т.

Бул.“Џон Ленон“ 3

Кавадарци