(прва
кавадаречка колумна)
“… U socijalizmu nismo imali
nista. Onda je dosao kapitalizam i uzeo nam sve.” – Rambo Amadeus
Кога пред 20 години го подготвуваме “Тиквеш Рок Фест
Unplugged ‘96“, не
ни помислувавме дека тоа ќе биде рок фестивал кој по организација и квалитет
нема ниту приближно да се повтори некогаш во Кавадарци, ниту пак дека тој ќе
стане култен и според учесниците и според гостите (Анастасиа, Влатко
Стефановски Трио и Last Expedition). Особено што фестивалот е организиран
буквално од ентузијасти кои ни под разно немаа намера да заработат од него,
туку едноставно да му подарат на своите истомисленици и љубители на рок
музиката едно фино доживување. Претходно, во 1992 го организиравме првиот
“Тиквеш Рок Фест“ на кој учествуваа 12 рок бендови, од кои, знам дека неверојатно
звучи – единаесет беа од Кавадарци и еден од Неготино. Тогаш гости на
фестивалот беа Зијан, Боб Рок и Александрија. Градските власти немаа разбирање
за негово продолжение, иако од нив се бараше многу малку. Помили им беа
спонзорствата и покритијата на концертите на разно – разни тралалајки. Не е
многу подобро ниту денес. Четири години пак подоцна единствени учесници од
Кавадарци беа Нерв и Деца на сонцето. По успешната unplugged верзија, наредната
1997 “Тиквеш Рок Фест“ се одржа на Градскиот стадион и во тогашната дискотека
“Ла Луна“. Беше интернационален со гости
рок бендови од Бугарија и Црна Гора. Со оглед на тоа што годинава се навршуваат
20 години од “Тиквеш Рок Фест Unplugged ‘96“,
често ќе се навраќаме во наредниот период на овој фестивал и (не) можноста
Кавадарци да има квалитетен рок фестивал со традиција и во еден момент ќе се
запрашаме дали овој град поради своја вина ја изгуби шансата да има Exit и пред
Exit?!
Гопреспоменатото е најверојатно само еден од доказите
дека извиканиот “нов светски поредок“ овде функционира. И тоа како “Баба Рога“
која лежерно се вдомила на секоја педа каде и да погледнеш и фукнционира
мајката. Ебати тоа стравот кој ви влегол под кожа и сте наведнале глави, како
да некој може да ви го земе тоа што го немате. Затоа полуписмените
(најстрашното нешто што може да му се случи на едно општество) владеат без
никаков проблем, оти противници реално и немаат, тука - таму по некој, колку без ич што се вели. А бе
уште од фрижидерот што не ни излегуваат разно – разните аналитичари,
интелектуалци излезени од шинелот на “Баба Рога“, експерти за непостоечки
проблеми, сејачи на магла, љубители на туѓи пари и недобројни сончогледи. Ептен
е чудно како никој тукашен досега нема добиено “Пулицер“ или “Нобел“ за
литература. Ние немаме овде неверојатни приказни и случки. Нам таква ни е
живеачката, секојдневие кое никој малку подалеку од оваа земја не може да го
разбере. А како што се гледа секојдневно, прастанаа и да се трудат да не
разберат. Имаат луѓето поважни работи и поголеми проблеми за решавање. Не е
хендикеп да земаш 200 евра плата, хендикеп е да трошиш петсто евра месечно за
да ти преживее семејството. Од каде?! Е од каде де?! Парите се на нашите деца и
внуци, а ние безмилосно ги трошиме и уште се топориме по тоа кутрите медиуми.
Демек многу не бива. Резил сме невиден. Светски резил сме и се што ќе ви текне
на памет, а е поврзано со резилот - тоа сме. Служиме за подбив насекаде каде што
може да се слушне човечки збор. На било кој од постоечките јазици верифицирани
од белосветските институции.
П.С.
Кога сме веќе кај годишнините, во 2016 се навршуваат 40 години од издавањето на
култниот албум на Bijelo Dugme – “Eto! bas hocu!”. Пред 40
години меѓу другите се издадени и албумите: “Dirty Deeds Done Dirt Cheap” - AC/DC, “Hard Rain” -
Bob Dylan,
“Rock’n’Roll Music” - The
Beatles, “Zivot
u cizmama sa visokom petom”- Dado Topic & Time, “Satelit” – Smak и “Dodjite na show!” – Parni
Valjak. Во
2016 се навршуваат
70 години од раѓањето на Freddie Mercury (Queen), Bon Scott (AC/DC), Keith Moon
(The Who), John Paul Jones (Led Zeppelin) и Syd Barrett (Pink Floyd), 75
години од раѓањето на Art Garfunkel (Simon & Garfunkel) и Bob Dylan, осумдесет
години од раѓањето на Bill Wyman (The Rolling Stones), Roy Orbison, Buddy Holly, Buddy
Guy и Vaclav Havel.
Личниот потсетник пак вели дека пред пет години ја издадов својата прва книга
“Мојот блуз“. Време е за втора?!
By
Марјан Т.
Бул.“Џон
Ленон“ 3
Кавадарци
No comments:
Post a Comment